Delen , , Google Plus , Pinterest ,

Afdruk

Geplaatst in:

'De Engelse huizen' - Interview met Yolande Rommers

Het huizenblok met beneden- en bovenwoningen aan de St. Ignatiusstraat tegenover de bloedbank oogt bijna on-Nederlands. De bouwstijl verschilt sterk van die van de omliggende woningen in de wijk. Bredanaars noemen het wel ‘de Engelse huizen.’ Met de helderrode bakstenen, kleine ruiten in de kozijnen en trapjes voor de voordeuren zou het inderdaad niet misstaan in een Engelse stadswijk. Yolande Rommers bewoont sinds 20 jaar naar alle tevredenheid een van de benedenwoningen en zij wil ons met plezier meer vertellen over dit karakteristieke wooncomplex.
De huidige bewoonster had al een oogje op deze huizen en toen zij van een kennis vernam dat er een woning te koop stond, ging zij het pand bezichtigen. Al bij de aanblik van de hal was Yolande verkocht en wist zij meteen dat zij zich er helemaal thuis zou gaan voelen. ‘Ik was de tweede bewoner en zag dat de woning nog vrijwel helemaal in originele staat verkeerde.  Je ziet vaak dat mensen een oude woning gaan verbouwen om haar aan te passen aan hun behoeften. Ik besefte al snel dat het doodzonde zou zijn om dit huis grondig te gaan verbouwen, daarmee zou de ziel van het pand verloren gaan en dat wilde ik voorkomen.’ 
Er was natuurlijk wel het nodige te doen, maar gelukkig staken vrienden ook hun handen uit de mouwen en er werden bekwame vaklieden ingehuurd. 
Er kwam dubbele beglazing en centrale verwarming. De kalkmuren werden afgestoken en opnieuw gestuukt en de oude geiser werd vervangen door een boiler. Verder bleef alles nagenoeg bij het oude en zo ademt de woning nog altijd haar intieme sfeer. Je waant jezelf er bijna weer in de jaren vijftig. 
 
 
De ruime gang met een lambrisering van betonemaille, de terazzo keukenvloer en de planken vloeren in de kamers. Prachtige paneeldeuren met bovenlichten van bobbeltjesglas, fraaie wandkasten en een speels boogje in de gang naar de slaapkamers.
 
Bouw en datering
Om meer te weten te komen over het huizenblok dook Yolande in het stadsarchief waar zij oude foto’s van de wijk, documenten en bouwtekeningen vond en kopieerde. Een rijksdocument uit 1949 maakt duidelijk dat het huizenblok werd ontworpen door de Limburgse architect Peutz en is gebouwd door de Bredase aannemer van Wijck. De totale bouwkosten waren geraamd op 211.618 gulden (!) en het project moest binnen een jaar voltooid zijn. Omdat er vlak na de oorlog ook in Breda sprake was van enorme woningnood, moest er veel en snel worden gebouwd. Daarvoor werd architect Peutz aangetrokken. Hij ontwierp ook de inmiddels grotendeels gesloopte portiekwoningen in het Heuvelkwartier, de zogenaamde Peutzblokken. 
 
Vanwege de hoge woningnood ging kwantiteit boven kwaliteit met als gevolg dat de panden nogal gehorig waren. Dat geldt ook voor de woningen aan de St. Ignatiusstraat. Yolande: `Aan de gehorigheid is helaas weinig of niets te doen, dat is echt wel een minpuntje, maar dat neem ik met mijn woongenot op de koop toe. We houden als buren natuurlijk zoveel mogelijk rekening met elkaar. Die gehorigheid moet in vroeger jaren wel een probleem geweest zijn. In het huis boven mij woonde een gezin met tien personen en mijn huis werd bewoond door een echtpaar met vijf kinderen!’
 
Woon-en werkgenot
De door een mooie kastenwand afgescheiden achterkamer heeft Yolande ingericht als atelier. Hier geeft zij trainingen en workshops voor het ontwikkelen van creativiteit en persoonlijke groei. Beeldtaal speelt de hoofdrol bij de werkvormen die Yolande aanbiedt. Of het nu tekeningen of collages zijn: beelden gaan aan woorden voorbij. Hierdoor ontstaat ruimte voor associaties en herinneringen en krijg je toegang tot innerlijke wijsheid waar je met praten niet bij kunt komen. Haar cliënten hebben duidelijk baat bij deze workshops
en komen meer in contact met hun creativiteit en intuïtie. Zij zijn ook erg gesteld geraakt op de entourage waarin dit alles plaatsvindt. Toen er vanwege dreigend ruimtegebrek even sprake was van uitwijken naar een andere locatie, gaven zij aan liever in dit atelier te blijven. En dat is niet verwonderlijk, het is een voorrecht om te mogen wonen en werken in dit prachtige en sfeervolle huis. 
 
 
Voor informatie over de workshops: