Oude fundamenten van de Loda en braakliggende grond waar ooit Molenschot Weegwerktuigen gevestigd was, bieden gedeelten van de Teteringsedijk momenteel een nogal spookachtige aanblik. Toch heeft deze oude doorgangsweg een bijzonder karakter.
De zijstraten Tuinbouwlaan en de Kwekerijstraat herinneren aan een agrarisch verleden.
Van gelijkvormigheid is geen sprake, veel gebouwen zijn qua bouwstijl en bestemming uniek. Je vindt er zelfs oude boerderijwoningen en een Vlaamse schuur. Eén huis springt er uit omdat het terugspringt: het tussen hoge woningen ingeklemde en achter leilinden verscholen Verstopte Huuske, bouwjaar 1873. Ik wil meer weten van de historie van de straat en bel na een tip van buurtbewoonster Marjolein, aan bij de gezusters Loomans. Zij wonen sinds 1929 aan de Teteringsedijk en kunnen daarom het nodige vertellen over de historie van dit stadsdeel.

Na  een hartelijke ontvangst met koffie leg ik de dames het doel van mijn bezoek uit. Maar ik merk dat dit min of meer overbodig is, al na enkele minuten ligt er een groot fotoalbum op tafel.

Het is een bekend gegeven dat bij het bekijken van oude prenten verhalen loskomen. Dat is nu ook het geval, de gezusters steken meteen van wal met het ophalen van herinneringen, elkaar regelmatig aanvullend of corrigerend. Uit alles wat zij vertellen blijkt dat zij verknocht zijn aan hun huis en de dijk en dat zij er een fijne jeugd hadden. 'In 1929  is naast ons huis de waskaarsenfabriek Loomans-Donkers gebouwd. Wij speelden en renden op de grote zolderruimte van de fabriek en feestten op de zolder van ons huis. Buurtbewoners waren altijd welkom bij ons, het was een soort zoete inval.’
Zij vertellen ook over hoe de buurt er voor de oorlog uitzag, over weilanden met koeien en de tuinderskassen. 'Wij hadden er de ruimte en dat vonden wij heerlijk. Je kon destijds met de stoomtram over de spoordijk naar Oosterhout, de naam Teteringsedijk herinnert nog altijd aan die spoordijk. Aan de overkant was in het Verstopte Huuske een wasserij voor fijne kleding gevestigd.’ Bladerend door het verleden naar het heden komt uiteraard de oorlog ter sprake. Ook voor hen was vooral de periode rond het einde van de oorlog een spannende tijd. ' Een eindje verderop kwam achterin een tuin eens een vliegende bom neer en na de bevrijding waren bij ons thuis Poolse soldaten ingekwartierd.'

Sloop en nieuwbouw

Begin jaren vijftig werd begonnen met de bouw van de wijk Brabantpark en het klooster aan de Ignatiusstraat. De tuinderijen, sloten en weilanden met koeien moesten plaats maken voor woningen en winkels. Nog later werd de verbinding naar de Hoge Vucht aangelegd: de Doornboslaan.
'Dat was een behoorlijk heftige ingreep, zeker omdat er voor die doorbraak prachtige woningen tegen de vlakte moesten. Dat deed ons wel pijn.' In het fotoalbum zijn veel foto's van sloop en nieuwbouw uit die periode te zien. Als ik hen vraag wat zij van de huidige bouwplannen denken:
'Ja, we waren bij de presentatie van het Tuinen van Genta-project, maar we moeten nog zien wat er van terechtkomt.  Het is wel tijd dat er iets gaat gebeuren, want er struint veel ongedierte over het terrein. Maar toch hebben we het hier goed en kunnen onszelf prima bezighouden. We gaven tot aan onze pensionering les in handenarbeid op middelbare scholen, dat was een geweldige tijd.
Na onze pensionering zijn we privélessen gaan geven en pasten op kinderen van mensen die in de buurt woonden. Stilzitten is helemaal niets voor ons en we hebben nu ook genoeg aan het onderhoud van ons huis.'

Gewoon doorgaan

Al met al zitten we  al ruim twee uur aan tafel te praten en zo wordt het tijd om op te stappen.
Het gaat uiteraard te ver om al hun bijzondere en dierbare herinneringen te vermelden, het zou zowat een boekwerk kunnen worden. Voordat we afscheid nemen loodst een van de dames me naar de voorkamer. Zij vraagt of ik haar schilderijen even wil zien. Tot mijn verbazing staan daar grote, in folie verpakte schilderijen tegen de muur.  Het is figuratief, zeer kleurrijk werk en het gebruik van gemengde technieken maakt duidelijk dat de schilderes jarenlang les gaf in handenarbeid.
'Deze schilderijen moeten opgehaald worden voor een expositie in de Michaelkerk.'
Met het invallen van de duisternis neem ik afscheid van de ondernemende en kwieke dames.
Een spontane en welgemeende high five bewijst dat hedendaagse gebaren hen niet vreemd zijn.