Maatje Visbeen uit Heusdenhout is 21 april jongstleden overleden. Velen kenden deze bijzondere vrouw, onder andere verhalenvertelster in hart en nieren.

Hieronder het interview met haar dat in de speciale glossy  jubileumuitgave van Heusdenhout Nieuws is verschenen (oktober 2011).

Foto: Colinda Boeren

Ze doet zingend en neuriënd haar boodschappen, geniet van het leven, straalt warmte en wijsheid uit. Wie is deze vrouw?

Maatje-Neeltje Visbeen is uit Zeeuwse ouders in 1940 in Groningen geboren. Ze heeft 30 jaar in de Randstad gewoond, is weer teruggegaan naar Groningen en is drie jaar geleden in Heusdenhout neergestreken.

“Mijn dochter, schoonzoon en kleindochter wonen in Breda. Ik paste al regelmatig op bij mijn kleindochter. Toen ik drie jaar geleden mijn huis te groot vond worden kon ik kiezen uit in Groningen blijven in de buurt van mijn vrienden of naar Breda komen in de buurt van mijn dochter. Het werd het laatste.”

Werk

Maatje heeft altijd twee banen gecombineerd. “Als maatschappelijk werker hield ik me bezig met geboorteregeling en als verpleegkundige met de ouderenzorg. Je bent dan bezig met het begin en het einde van het leven. Een essentiële combinatie.

Later ben ik Reikilerares geworden. Ik combineer Reiki met lichaamswerk en we werken tegelijkertijd met de “Cursus in Wonderen.” Het is prachtig om te zien als bij iemand de ziel is geheeld. De lichtjes zijn terug in de ogen! Dan heeft totaalvergeving plaatsgevonden.”

Genieten van het leven

In mei 1944 werd Groningen plat gebombardeerd. Maatje zat daar als klein kind middenin. “Dit heeft wel voor een basisangst gezorgd. Maar die angst kun je ook omzetten in liefde en vrede.

Ik ervaar het leven als een feest, vooral de laatste 20 jaar. Er zijn zo veel mooie dingen in het leven. Mijn vermogen tot genieten en liefhebben is gegroeid, met name na mijn Reiki- opleiding. Ik heb geen ambities, ik leef gewoon voor de blijde dingen in het leven. Zingen, lachen, dansen, verhalen vertellen.

Mijn levensmotto is dan ook beslist: ‘Onthoud het meeste: onze feesten’.”

Groepjes die uitgroeien tot groepen

Maatje: “Ik kom altijd mensen tegen. En ik vorm altijd groepjes. In Groningen heb ik, samen met een collega-verhalenverteller een oefengroep opgericht en daarna weer een theatercollectief (www.Vertelplantage.nl) en tot mijn vreugde groeien en bloeien beide groepen. Mijn zangclub heette: “Kun je niet zingen, zing dan mee”. Ik zing hier in Breda ook weer met demente ouderen.

En ik maak weer groepjes. Een eetgroep, een voorlees- en vertelsalon en ik organiseer “burenborrels”. Maar mijn dierbaarste kindje is KOINOS, een internationale canongroep. We zingen naast eenvoudige Nederlandse canons ook internationale canons. Frans, Duits, Engels, maar zelfs Afrikaans en Japans.”

Verbinding

Maatje is een mens dat verbinding en saamhorigheid zoekt en maakt. Dat wil ze de lezers ook meegeven. “Als je je angst voor mensen kwijtraakt, achter die deur vandaan komt, dan kun je je openstellen voor verbinding. En als je je kunt verbinden ontstaat er saamhorigheid.”