Delen , , Google Plus , Pinterest ,

Afdruk

Geplaatst in:

Op bezoek bij de zusters (deel 2)

Op bezoek bij de zusters (deel 2)
Een verhuizing verder

Er vinden op dit moment al grote werkzaamheden bij het enorme klooster aan de Mgr. Hopmansstraat plaats. Struiken zijn gerooid, er staan overal bouwcontainers en de tussenmuren worden gesloopt. Het moge duidelijk zijn dat de zusters hier niet meer wonen. Maar waar wonen zij nu en hoe gaat het met hen nadat zij na 55 jaar van huis veranderd zijn? In april 2016 maakten wij al kennis met zuster Theodosia en zuster Hadriana. Nu ontvangen zij ons net zo opgewekt en enthousiast als de vorige keer; het is aan hen niet af te zien dat zij ondertussen 85 respectievelijk 90 jaar oud zijn!

Beschrijving Leystroom
De zusters wonen nu in een pand dat ze zelf ooit hebben laten bouwen, namelijk de oude locatie van de Leystroom. Het gebouw heeft van buiten net zoiets imposants als het klooster. Van binnen ziet het er uit zoals ieder verpleeghuis, maar dan rijk gedecoreerd. Aan de gangmuren hangen veel schilderijen, beeldjes, en andere kunst; soms honderden jaren oud. Vaak van religieuze oorsprong en als giften ontvangen in de lange geschiedenis van kloosterleven en missiewerk.
Als de zusters ons rondleiden, kunnen we vanuit een aantal ramen uitkijken op hun oude klooster. Dat zij veel vanuit hun oude huis hebben kunnen meenemen en dat het nieuwe gebouw zo dichtbij is helpt, maar de verhuizing viel een aantal zusters toch heel zwaar. Afgelopen mei was de officiële sleuteloverdracht naar NHTV. Volgens zuster Hadriana, toch wel zichtbaar weer een beetje geëmotioneerd, zijn er toen heel wat tranen bij gelaten. Zuster Theodosia lijdt er minder onder, zegt ze, maar toch; het was het ‘moederhuis’, je bent er heel erg mee verbonden.

Grote verhuizing
Ondanks het afscheid van hun klooster heeft iedereen de verhuizing goed doorstaan. Wat heel erg hielp was de inzet van alle betrokkenen. Het verhuizen van meubelen, antieke schilderijen en staande klokken was een hele klus. Zuster Theodosia: “De verhuizers verdienen een dikke pluim. Zij leverden fantastisch werk, gingen zeer zorgvuldig en respectvol met onze kostbare spullen om!” Helaas kon natuurlijk niet alles mee, zoals het orgel, dat te groot is. ‘Jammer hoor, het is een prachtig orgel!’ Ook de lampen moesten allemaal blijven hangen. “Maar…,” zuster Theodosia lacht terwijl ze vertelt, “één wandlamp vond ik zo fraai, die hebben we toch gestolen!” Die lamp hangt nu mooi in het mini-museum in het pand waar alles uit de geschiedenis van de zusters is uitgestald.
Alle zusters konden vóór de verhuizing al hun kamer inrichten, waarbij zij zelf de vrije teugel hadden. Dat is ook te zien als de zusters ons rondleiden. Het knus ingerichte kamertje van zuster Hadriana is een echte huiskamer, en “de mooiste kamer volgens iedereen,” vertelt zuster Theodosia ons. Haar eigen huiskamer is een soort werkkamer, waar zij viool kan spelen en op de computer kan werken.

Nog wennen
De ruimte is kleiner, zeggen de zusters, maar zeker voldoende. Sommige zaken zijn nog wel wennen. Het plafond van de Leystroom is van normale hoogte, waar het klooster hoge gangen had. Dat kan nog wel eens beklemmend voelen. Bovendien is de kapel kleiner, waardoor bij grote diensten niet iedereen er in past. Hier blijkt ook weer de creativiteit en moderniteit van de zusters: als oplossing is een systeem geïnstalleerd dat de dienst live uitzendt naar een andere zaal waar de rest van de genodigden zich bevindt.

Constanten
Ondanks de nieuwe locatie en heimwee is het ritme weinig veranderd. Zoals zuster Theodosia zegt, heeft men binnen de kloosterorde een eigen regel en eigen cultuur die eigenlijk niet van het gebouw afhankelijk is. Zo lang er maar bepaalde ruimtes beschikbaar zijn, zoals een kapel en een grote eetruimte waarin de zusters zoals altijd samen kunnen eten.

Heimwee
En gaan ze eigenlijk nog kijken bij hun oude klooster? “Oh, iedere dag!” zegt zuster Hadriana.  Zij is één van de paar zusters die iedere dag gaat kijken, anderen hebben daar geen behoefte aan. Wat wel jammer maar ook begrijpelijk is, is dat geen van hen het klooster meer van binnen kan zien, want alles is ondertussen afgezet. Wie weet dat de NHTV nog een keer een rondleiding kan aanbieden? In ieder geval, zoals zuster Theodosia vrolijk aanvult, “we houden het goed in de gaten!”

Wie waren…
De NHTV bouwt op dit moment het klooster aan de Mgr. Hopmanstraat om tot nieuwe leslocatie. Het klooster is in 1952 gebouwd en sindsdien bewoond door de zusters Franciscanessen van de congregatie Alles Voor Allen. Hun focus lag op het bieden van bejaarden- en ziekenzorg. Als onderdeel daarvan hebben veel zusters daadwerkelijk een opleiding tot verpleegkundige gevolgd. Het bieden van zorg gebeurde zowel op verschillende plaatsen in Nederland als in het buitenland, zoals Curaçao en Oost Afrika. In Breda zelf hebben de zusters het St. Ignatius-ziekenhuis (nu Florijn College), klooster en De Leystroom gebouwd. Op het hoogtepunt telde de congregatie zo’n 625 zusters. Op dit moment zijn er nog ongeveer 36 zusters in de leeftijd van 77 tot 101 jaar oud.