Dagelijks wandel ik met mijn trouwe viervoeter door het Brabantpark. Samen genieten we van onze rondjes in de buitenlucht. Ik haal heerlijk een frisse neus tussen alle drukke bezigheden door en hij geniet van alle lekkere luchtjes die overal aan lijken te kleven.

En uiteraard zijn we voorzien van zakjes om op te ruimen wat je zelf ook niet onder je schoen wilt terugvinden.

Een drukte van belang

In het park is altijd wel iets te doen. Kinderen spelen, in de zomer komen gezinnen picknicken op het gras, of sleeën in de winter, regelmatig worden de eenden en ganzen verwend met allerlei lekkers en de bankjes zijn veelal bezet door gezellig keuvelende buurtbewoners.

Ook veel hondenbezitters uit de buurt zijn regelmatig te vinden in het park. Op het hondenveldje is het altijd feest en wordt uitbundig gespeeld door onze enthousiaste huisgenootjes. Maar ook de baasjes en bazinnetjes weten elkaar te vinden.

Even snel een rondje lopen met de hond is maar zelden een optie. In weer en wind kom je elkaar tegen. En niemand ontkomt aan een uitbundige begroeting. Meestal van de honden, maar zeker ook van de baasjes.

Van praatjes tot vriendschap

Er worden heel wat contacten gelegd in en om het hondenuitlaatveldje aan de rand van het park. Gezellig even kletsen over het weer, de honden, gebeurtenissen in de buurt. En uiteraard wordt er af en toe eens lekker geklaagd of worden de laatste roddels uitgewisseld.

Dat plaatsen als deze een belangrijke verbindende factor kunnen zijn, bevestigt ook het baasje van Juno. “Eigenlijk heb ik al mijn beste vrienden ontmoet bij het uitlaten van de honden,” vertelt ze. “Soms komen we samen met meerdere honden. Iedereen is dan aan het kletsen en kijken hoe de honden spelen.” Ze heeft mooie herinneringen aan de wandelingen met haar kleine maatje, samen met buurtgenootjes.

“Je leert de buurt kennen,” zo ervaart ze. “Je ontmoet allerlei mensen, jong of oud, man of vrouw, het maakt niet uit.”

Ook voor het baasje van Micky heeft de hondenuitlaat plek een sociale functie. “In een voor mij moeilijke periode besloot ik om een hondje te nemen,” zo vertelt ze. “Je moet altijd naar buiten en je ontmoet altijd wel iemand, dat heeft me erdoorheen geholpen. Je komt altijd wel iemand tegen om even een praatje te maken. Soms houdt iemand je gewoon wel een uur aan de praat,” lacht ze, “dan ben je wel lang onderweg.”

Hoewel de hondenuitlaat plekken niet primair bedoeld zijn als ontmoetingsplaats, hebben ze vaak wel een sociaal verbindende functie.

Er worden vriendschappen gesloten tussen baasjes van de spelende honden en ik heb zelfs gehoord over ontluikende liefdes te midden van al het geblaf.

Wat praktisch ingericht is voor de honden om hun behoeften te kunnen doen, is dus tevens een plek om elkaar te ontmoeten en gezamenlijke interesses te delen.