Studenten staan er niet om bekend dat ze altijd zo gezond eten. Koken is vaak niet hun grootste hobby. Meestal komt daar later pas verandering in als ze ontdekken dat lekker eten ook van het leven genieten is. Vandaar dat we de uitdaging aangingen om te bewijzen dat koken heel erg leuk kan zijn en ook nog eens betaalbaarder is dan menig student zou verwachten.

Lisa kookt voor haar vriendinnen, Sabine, Tessa en Laura. De dames kennen elkaar al geruime tijd en vormen samen met nog vier meiden een hechte vriendinnengroep. Met deze groep meiden organiseren ze regelmatig activiteiten zoals een Sinterklaasfeest, maar ook etentjes. “Iedereen neemt dan zelf hapjes mee. Niet het meest efficiënt geregeld want het aandeel brood met smeerseltjes is vaak oververtegenwoordigd. Maar goed, gezellig is het zeker!”

Lisa woont samen met nog een studente in een flatje in Brabantpark. “Ik ben niet echt een keukenprinses hoor,” verontschuldigt ze zich. “Ik maak wel eens een pastaatje, dat is niet zo duur. En als ik echt geen geld heb, dan kookt mijn moeder voor me. Soms eten we ook bij Bruxelles, daar kost een stadshap € 5,95. Daar kan ik echt niet voor koken hoor.”“Denk je?” vraag ik haar. “Dat zullen we zo wel merken.”

Haar vriendinnen zijn inmiddels gearriveerd, samen nemen we het recept door. We maken een appeljachtschotel, voldoende voor vier personen. Onderweg naar de Albert Heijn vraagt Lisa aan één van de dames: “Hoe maak je aardappelpuree?” De andere dames antwoorden in koor: “Nou, met zo’n zakje!” “Nou...dat gaan we dus niet doen,” vertel ik ze. “We maken het eerlijk en gezond van echte aardappelen.“

In de Albert Heijn maken we er een sport van goed naar de prijs te kijken. Dat wordt beloond: het eindresultaat is een rekening van € 11,34. Rekening houdend met het potje tijm en de Worcestersaus die bij lange na niet helemaal opgaan is de maaltijd nog een stuk goedkoper. Dan zijn we voor nog geen negen euro klaar. Een enorme meevaller, iedereen had het hoger ingeschat.
Eenmaal thuis is het tijd om aan de slag te gaan. Gezellig met z’n allen aardappelen schillen, uien en prei snijden en appeltjes in partjes hakken. “Eigenlijk is het heel erg leuk. Zouden we vaker moeten doen en volgens mij smaakt het een stuk beter als het lukt, want dan heb je er echt moeite voor gedaan.” Al babbelend wordt de oven aangezet, de aardappelen worden aan het koken gebracht en Lisa bakt het gehakt rul. “Rul, dat is toch een beetje rood?” “Nee Lisa,” corrigeren de andere dames haar. “Dat is een beetje losjes gebakken.”
Inmiddels zijn de aardappelen gaar, alles wordt mooi gepureerd tot een egale massa. Uiteraard moet er even geproefd worden. “Mmmm...dat smaakt goed! Dit wordt echt lekker joh, ik ga straks eten van mijn beste maaltijd ooit, zelf gemaakt bedoel ik dan.” Als alle ingrediënten verzameld zijn wordt het tijd om alles mooi samen te voegen. De ovenschalen worden ingevet en gevuld met de inhoud. Als finishing touch wordt het geheel voorzien van een dakpansgewijs dichtgelegde afdeklaag van appelschijfjes. Keurig in plakjes van 2mm gesneden door één van de dames.

Dan moet alles de oven in. Daar moet het 25 minuten garen voordat het klaar is. Lisa: “Als ergens op staat dat het zo lang duurt, heb ik er eigenlijk al geen zin meer in.” Maar goed, de minuten vliegen al kletsend voorbij en als de tafel nog maar net gedekt is, gaat het belletje van de oven. Twee prachtige schalen komen er uit. Het ziet er daadwerkelijk heerlijk uit!
Tijd om te proeven van deze zelf bereide maaltijd. Nou het smaakt absoluut, de schalen worden met gemak verorberd. Het is meer dan voldoende voor vier personen en ook de journalist mag een hapje mee eten. “Heerlijk”, “aparte combinaties, maar dit smaakt goed”, “veel lekkerder dan verwacht!” De dames genieten er overduidelijk van. “En?” vraag ik ze, “voor herhaling vatbaar?”
Lisa: “In mijn eentje zou ik het niet zo snel doen, maar als jullie meehelpen is het zeker de moeite waard. Het is gezellig om samen te koken en het smaakt ook nog eens stukken beter.
En wat die aardappelpuree betreft, dat is echt véél lekkerder dan uit zo’n zakje en eigenlijk was het helemaal niet zoveel werk. Die houden we er dus in!” Gelukkig weten de dames kwaliteit te waarderen.

Nu maar hopen dat ze deze gezonde manier van koken vaker zullen toepassen, al was het maar voor de eigen portemonnee. Bedankt dames voor deze leuke avond, ik hoop dat het jullie geïnspireerd heeft.