"Vrede begint thuis"

Pastoor Richard Lobo

Pastoor Richard ontvangt me met koffie en iets lekkers in de gastenkamer. Hij is vanaf 2011 in Nederland. Na zijn talenstudie is hij in 2015 gaan werken in Den Haag. Vervolgens is hij door de bisschop van Breda benoemd in de Augustinusparochie. Hij behoort tot de congregatie van de SVD, wat in het Nederlands staat voor Gezelschap van het Goddelijk Woord. De congregatie is actief in tachtig landen met in totaal 6.000 priesters en broeders. In Nederland zijn twintig priesters uit het buitenland actief. Zelf is Richard Lobo in India geboren. Hij heeft Financiën en Economie gestudeerd aan de universiteit en vervolgens Filosofie en Theologie. Op dertigjarige leeftijd is hij tot priester gewijd.

Het Nederlandse leven

Op mijn vraag wat hij als positief ziet in Nederland heeft hij meteen het antwoord klaar. Hij ervaart het als een uitdaging om in een heel andere wereld te leven. Vanuit een gelovig land, als christen opgevoed, naar een seculiere wereld, waar meer dan de helft niet gelovig is.

“Werkelijk alles is hier anders dan in India: politiek, cultuur, eten. Daar moet je aan wennen,” vertelt pastoor Richard, “maar ik sta open om te leren. Nederland is een open maatschappij, heeft een goede infrastructuur, er zijn overal fietspaden, parken en tal van voorzieningen. Er zijn ook dingen die beter kunnen zoals de zorg voor ouderen en integratie van mensen en culturen,” reflecteert hij.

Ook het denken in wij en zij ervaart hij als probleem. Er zijn veel wetten en regels, maar zo is de westerse wereld nu eenmaal opgebouwd. Nederland is een mooi land met nieuwe ideeën en ontwikkelingen, vindt pastoor Richard. Het is toch geweldig hoe men het probleem van het water opgelost heeft met dijken en molens. En tegenwoordig het maken van overloopgebieden waar water naar toe kan stromen als het hoogwater is.

Maar pastoor Richard is niet alleen maar positief over ons land. “Wat ik negatief vind, is dat er teveel vrijheid is,” zo zegt hij. “Dat kan gevaarlijk zijn en leiden tot een individualistische en materialistische wereld, met een consumptiemaatschappij als gevolg. Men verliest een beetje uit het oog wat de kern van het leven is. Niet ik maar de gemeenschap zou centraal moeten staan. Heel veel jongeren weten niet meer wat waarden zijn en zitten te veel op sociale media en dat creëert eenzaamheid. Als parochie willen we mensen bijstaan als ze zich eenzaam voelen en hun spirituele groei bevorderen.”

Groei en veranderingen

Toen hij in Breda kwam, was hij pastoor van de Parochie Breda-Noord. Nu is de pastoor, samen met zijn kapelaan Rian Supardi, verantwoordelijk voor de Augustinusparochie in Haagse Beemden, Hoge Vucht, Teteringen en Brabantpark/Heusdenhout.

“De wijken Heusdenhout en Brabantpark zijn de laatste jaren meer multicultureel geworden en dan is integratie een belangrijk aandachtspunt. Daarom hebben we iedere week een viering in het Engels en maandelijks in het Papiamento in de Michaëlkerk. Daarnaast is er ook een dienst voor de Indonesische gemeenschap (in de Franciscuskerk). Daar ontmoeten mensen elkaar. Daarnaast bieden we Nederlandse taal aan voor Oekraïners en anderen. Ook Welkomsttaal, een stichting die Nederlandse taalles biedt aan anderstaligen, nu gevestigd is in Bibliotheek De Nieuwe Veste, is hier in deze parochie begonnen.

“Zoals in alle parochiekernen, is iedereen welkom op de open-inloop momenten. Hier gaan we in gesprek met de mensen en de mensen gaan ook met elkaar in gesprek. Daar kom ik af en toe. Wij proberen ook arme mensen te helpen door geld en goederen in te zamelen voorde voedselbank en er kan een beroep gedaan worden op de Caritas. Laatst hebben we nog een familie, waar een drieling geboren was, geholpen met geld, luiers en een verbouwing.”

Inspiratiebronnen

Het werk van pastoor Richard is een drukke baan, vertelt hij. Naast zijn werkzaamheden in de parochie, is hij ook nog lid van het landelijk Provinciaal bestuur van de SVD. Zijn financiële opleiding komt van pas bij het bijhouden van de financiën van zes communiteiten. Het dagelijks gebed is voor hem belangrijk, alsook het leven in een communiteit van drie personen.

Ook vrijwilligers vormen een bron van inspiratie voor de pastoor. “Zelfs van lastige mensen leer je,” zo ervaart hij. “Je leert hoe hen te bereiken, want iedereen is de moeite waard om liefde en aandacht te krijgen”. In het kerkelijk spectrum en in zijn leven streeft hij naar balans. “Ik kies voor een middenpositie en vind het ook belangrijk dat de liturgie op de juiste manier gevierd wordt, waarin de katholieke identiteit gewaarborgd is.”

Het missionaire van de congregatie en van het bisdom geeft hij vorm door vreugde uit te stralen en niet bang te zijn om te spreken over het geloof. Van fouten uit het verleden moet je leren, onder andere door in gesprek te gaan met de huidige mens,” vindt hij. Er zijn in het verleden ook erg goede ontwikkelingen geweest, doordat religieuzen zich ingezet hebben in bijvoorbeeld de medische zorg en het onderwijs.

Heden ten dage, als mensen in balans zijn, gaan ze ook naar buiten om goed met mensen om te gaan. Ik kom uit India en ben met het gedachtengoed van Gandhi opgevoed die zei “Vrede begint thuis.” De term Ahimsa van Ghandi is voor mij leidend, hetgeen betekent geen geweld. Een mooiere afsluiting van een bijzonder interview kan ik me niet wensen.