Op 24 april was het corona-gedwongen een telefonische lintjesregen, maar op vrijdag 3 juli kreeg Leen de Bruijn alsnog zijn lintje opgespeld door burgemeester Depla.

In april werd Leen door het telefoontje van de Bredase burgervader compleet verrast. De feitelijke uitreiking was geen verrassing meer, maar Leen was daarom niet minder blij en trots.

“Wie Leen zegt, zegt meneer Heusdenhout,” opende Depla zijn toespraak. Dat klopt ook wel. De meeste Heusdenhouters kennen de sympathieke grijze krullenbol wel, al is het maar omdat hij regelmatig door de wijk fietst op zoek naar kapotte lantaarnpalen.  “In elf jaar tijd heb ik zo’n 1300 defecte lantaarnpalen gemeld bij de gemeente.  En ik blijf net zo lang aan de bel trekken tot ze weer branden, zelfs die ene bij onze Albert Heijn waar geen stroomkabel naar toe was gelegd,” vertelt hij lachend.

Maar niet alleen voor de lantaarnpalen is Leen geridderd.  Leen zit al 25 jaar in het bestuur van Wijkraad Heusdenhout en zet zich nog steeds vol overgave in voor de wijk.  Sinds het ontstaan van het wijkblad Heusdenhout Nieuws, nu 22 jaar geleden, coördineert Leen de bezorging hiervan. De laatste vier jaar doet hij dat ook voor Brabantpark Nieuws.  Daarnaast collecteert hij al jarenlang voor de Brandwondenstichting, Amnesty International en het Sinterklaascomité. Ook biedt hij altijd een helpende hand bij de muziekactiviteiten in wijkcentrum  ’t Houwke en bij de Heusdenhoutse inzamelingsacties voor Voedselbank Breda. Leen is zo’n vrijwilliger waar je nooit tevergeefs een beroep op doet, zelfs niet tijdens de zeven jaar dat hij liefdevol zorgde voor zijn zieke echtgenote Corrie, die in januari 2019 is overleden.

De immer bescheiden Leen heeft zelfs nog meer gedaan dan hierboven is beschreven.  “Drieënhalf jaar lang heb ik iemand uit de buurt naar zijn werk gebracht. Hij kon daar zelf niet meer komen nadat hij door een ongeluk een dwarslaesie had gekregen.  En ik heb jarenlang voor de Eekhoornopvang gereden. Dan bracht ik gewonde eekhoorns naar de Eekhoornopvang in Zundert. Toen zij een keer dicht waren ben ik zelfs een keer van Bergen op Zoom naar Roosteren in Limburg gegaan, om zo’n gewonde pluimstaart daar af te geven. Ik was toen pas om 01.30u ’s nachts thuis.”

Kortom: een zeer terechte onderscheiding voor een vrijwilliger uit duizenden!