Danoesja en Olga, een bijzonder team

Door Ton Dunk

Als ik door de gang naar Danoesja’s appartement loop, staat bij de voordeur haar zwarte labrador Olga mij vrolijk kwispelend op te wachten. Ik heb iets met honden en gewoonlijk kan ik het maar moeilijk laten om in te gaan op dergelijke enthousiaste begroetingen. Even een praatje, een krabbel achter de oren of een paar klopjes op de flanken. Maar nu moet ik mezelf toch beheersen. Olga is namelijk een hulphond en mag niet aangesproken of geaaid worden door vreemden. Ze draagt niet voor niets een tuigje met daarop de tekst Niet aaien, hulphond. Danoesja ontvangt mij in de huiskamer, een touwtje aan de voordeurklink vertelt me dat Olga op commando van haar baasje voor mij opendeed. Eén van de vele handelingen die ze leerde om Danoesja te helpen bij haar dagelijkse beslommeringen. 

Als gevolg van een aangeboren handicap zit Danoesja in een rolstoel.

Omdat ze graag op zichzelf wilde gaan wonen, vroeg ze een hulphond aan bij haar zorgverzekeraar. “Ik wilde al heel lang een hulphond, zo’n hond kon me helpen om voor mezelf te zorgen. Mijn aanvraag werd goedgekeurd en ik kon kennis maken met Olga. Er was onmiddellijk een klik tussen ons, ik wist het meteen: wij worden goede maatjes.” Het begin was er, maar vervolgens moesten Danoesja en Olga met hulp van een professionele begeleider veel oefenen. Dan ga je toch beseffen hoeveel tijd en energie het kost om een geschikte hulphond te vinden en te trainen. Fokken, selecteren, gastadressen vinden en trainen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat een opgeleide hulphond zo’n € 40.000 kost. Om dit te bekostigen is de Vereniging Hulphond afhankelijk van donaties van particulieren, landelijke acties en sponsorgelden van bedrijven. Het is goed dat men steeds meer het belang van hulphonden in gaat zien.

Lezingen

Danoesja was dus erg blij met Olga, haar levenskwaliteit verbeterde aanzienlijk door de hulp van haar maatje. “Het is heerlijk om niet meer zo afhankelijk te zijn van anderen, we redden het prima samen. Maar toch kwam het nog regelmatig voor dat in de supermarkt mensen mij ongevraagd te hulp schoten. Ook wilden zij Olga nogal eens aanspreken of aanhalen. Als dat gebeurde, was ik even een halve Olga kwijt.” Daarom besloot Danoesja in ’t Houwke een lezing te geven voor mensen in haar directe woonomgeving. Zo kon zij hen uitleg geven over wat Olga voor haar betekent en dat zij nooit afgeleid mag worden als ze aan het werk is. Dat hielp, sindsdien kan Olga ongestoord haar werk doen. Maar het bleef niet bij die ene lezing. Als geen ander weet Danoesja wat een hulphond voor mensen met een lichamelijke beperking kan betekenen. Daarom werkt zij als vrijwilliger voor de Vereniging Hulphond. Zij gaat op zoek naar sponsoren en op basisscholen en bedrijven geeft zij lezingen om respect en begrip te vragen voor hulphonden. Zij vindt het ook belangrijk dat werkgevers beseffen dat mensen met een beperking prima kunnen functioneren met hulp van een hond.

Een speciale band

Maar Olga hoeft natuurlijk niet constant te werken, ze heeft geregeld vrijaf. Dan neemt Danoesja haar mee naar een honden-uitlaatplaats waar ze zich even lekker uit kan leven met andere honden. ”De meeste bazen van die honden weten dat ze Olga met rust moeten laten, maar een enkele keer gaat het toch mis. Dan ga ik meteen met Olga naar huis.” Danoesja’s band met Olga is heel speciaal. Dat merkt Danoesja als ze een dipje heeft of als er conflicten zijn. “Dat voelt Olga aan en dan komt ze mij even knuffelen. Toen ik mijn vriend Luc leerde kennen en hij voor het eerst Olga ontmoette, sprong ze spontaan bij hem op schoot!’’ zegt Danoesja lachend. Olga heeft blijkbaar een neus voor goed gezelschap. We lopen een rondje rond de flat en Danoesja laat me zien hoe Olga haar kan helpen. Ze gooit haar sleutelbos op straat en draagt Olga op die op te pakken. Olga pakt de bos in haar bek en legt die keurig bij haar op schoot. Plotseling moet Olga een vuurproef doorstaan. In een tijdsbestek van een paar minuten ziet ze een kat en een keffende Jack Russel terriër. Dat wordt haar toch even te machtig en ze begint hevig te blaffen. “Negeren! Negeren!” roept Danoesja en uiteindelijk weet ze Olga stil te krijgen. Dat dit lastig was weet Olga maar al te goed. Ze legt haar snuit op Danoesja’s schoot voor een hondensnoepje als beloning. Zo bijdehand is ze dan ook weer wel! 

Wil je meer weten over hulphonden? Ga dan naar www.hulphond.nl, maar voor informatie mag je Danoesja ook bellen of mailen: 0638036830 of
danoesjakoziol89@live.nl